Dag 128. Erin geluisd

Na een nachtje slecht geslapen te hebben gingen we vanmorgen om kwart voor 8 het hostel uit. De bedden kraakte enorm en waren te klein, nog niet eerder zulke slechte bedden gehad. We gingen eerst geld pinnen, dit is op het eiland niet mogelijk. Na wat drinken en eten gehaald te hebben voor in de bus, liepen we naar het busstation toe.

De verkoper van onze tickets vertelde dat we nog tien minuten de tijd hadden, genoeg tijd om even langs de Starbucks te gaan voor een lekker bakje koffie. Tien over 8 vertrok de bus. Behalve Martin en ik zaten er maar drie andere passagiers in. De bus had een ongelofelijk hoge snelheid en vond het niet nodig om zich in te houden als de weg wat slechter werd. Onmogelijk om even relaxed te zitten.

We hadden geen idee waarom, maar de bus reed in de verkeerde richting. Na een tijdje rijden moesten we om half 11 overstappen op een andere bus. Dit was een klein busje die met tien passagiers helemaal vol zat. De andere passagiers kwamen van een andere plek, we hadden een heel stuk omgereden om zo een busrit voor het bedrijf te besparen.

Toen we onze tickets gister kochten werd ons verteld dat we om 1 uur bij de ferry zouden zijn die om 2 uur vertrok en om 3 uur op het eiland aan zou komen. We waren er keihard ingeluisd. Om kwart over drie waren we bij de ferry die om vier uur vertrok en na vijven aankwam. Het gebeurt heel vaak dat de beloofde tijden niet helemaal kloppen, maar nu was er keihard tegen ons gelogen.

De ferry naar het eiland was gewoon een klein bootje waarin we nog niet eens met twintig mensen in paste. De boot ging wel erg hard. Ik zat voor in de boot die vanwege de snelheid en de golven alle kanten optuiterde, geen pretje voor m'n billetjes. Eenmaal op het eiland aangekomen bleek het, het gelukkig wel waard te zijn.

Martin besloot om 3 dagen te gaan duiken. Ik besloot om naar de andere kant van het eiland te gaan. Aan de kant van Martin zijn veel mensen en veel barretjes. Ik koos er bewust voor om naar de rustige kant te gaan zodat ik niet elke avond aan de bar hang. Van de ene naar de andere kant is overigens maar tien minuten lopen.

Op het hele eiland is het vanwege het seizoenen erg rustig. Het is een prima plek om een paar daagjes lekker helemaal niks te doen. Een Duits meisje ging ook naar de andere kant van het eiland. Om zes uur hadden we na een lange reis een kamer bemachtigd. Dit was niet online te boeken, de hostels maken geen gebruik van een website. We hadden een 8 persoons kamer voor ons tweeën.

Ik bracht m'n was weg en ben even het water in gegaan. Dit was aan deze kant van het eiland niet heel fijn, veel stenen en het was niet zo helder als aan de andere kant van het eiland. Na een duikje ben ik gaan douchen. Hierna ben ik samen met het Duitse meisje gaan eten. We hadden een plekje waar we prachtig de zonsondergang konden bekijken.

Het was geen enkel probleem om een tijdje te wachten en te genieten van het uitzicht. Maar toen het donker was en we na vijftig minuten nog steeds geen eten hadden, ben ik maar even gaan vragen hoe dit kon. Vanwege de Ramadan waren ze zelf eerst rustig een hapje gaan eten. Dit respecteer ik natuurlijk volledig, maar dat hadden ze wel even mogen melden. Na een uur en tien minuten wachten was het eten gelukkig erg goed.

De rest van de avond heb ik in de bar van het hostel gezeten. In de kamer heb ik geen wifi en dat is voor een avondje niks doen vaak toch wel fijn. Na een lange dag reizen ben ik weer lekker moe en ga ik lekker op tijd slapen.