Dag 93. Alleen

27 mei 2016 - Lovina, Indonesië

Vanmorgen om 9 uur hebben Masja en Lisette me verlaten. Ik blijf nog even in Lovina en de meiden gingen hun reis vervolgen naar Thailand. Een erge gezellige tijd gehad met z'n drieën. De tijd is voorbij gevlogen.

Toen we afscheid genomen hadden heb ik ontbeten en ben ik weer op bed gaan liggen. Ondanks dat de meiden weg waren was ik erg blij. Ik was gaan liggen en had niemand om me heen. Ik ben me gaan bedenken hoe geweldig mijn reis is en hoe veel ik al heb beleefd. Hoe veel geluk ik heb gehad en hoe makkelijk ik met de tegenslagen om ben gegaan. Hoe veel leuke mensen ik heb leren kennen en hoe goed de sfeer aldoor is.

Afgelopen dagen heb ik veel gedaan en heb ik veel indrukken opgedaan, maar ik heb niet veel geslapen. Ik had vandaag geen plannen en was erg moe, ik ben lekker gaan slapen. Om 3 uur werd ik weer wakker. Ik had voor de eerste keer met regen te maken, hier in Bali. Als het hier regent, regent het ook hard. Gelukkig lag ik op bed en niet op het strand.

M'n mobiel had vanacht de hele nacht aan de lader gelegen. Ondanks dat hij aangaf dat hij aan het opladen was, had hij toen ik wakker werd helaas nog steeds nul procent. Toen hij vanmorgen na wat sukkelen weer op laadde, was ik erg blij. Hij laadde op, maar erg sloom. In zes uur tijd was hij nog niet eens voor de helft opgeladen. Toen ik hem vervolgens gebruikte was hij binnen de kortste keren weer leeg.

Tijdens het reizen ben ik ongelofelijk afhankelijk van m'n mobiel. Behalve dat ik hem gebruik om contact te kunnen houden, hem nodig heb om foto's te kunnen maken en m'n blog te kunnen schrijven, heb ik hem ook nodig om m'n hostels te boeken, te vinden wat er ergens te doen is en is het ook vaak erg handig om de weg te weten.

M'n hele kamer had me verlaten. Buiten was ook geen backpacker te vinden en m'n mobiel had kuren. Tja, dan voel je je opeens eenzaam. Er is opeens niets dat je kunt doen. Waar ik in de ochtend nog kon genieten om even alleen te zijn, kon ik nu wel janken. Omdat ik niks kon doen en me verveelde heb ik maar een scooter gehuurd.

Ik ben lekker een rondje gaan toeren. Ik ben even langs hotel Melamun gereden en heb afgesproken dat ik daar morgen blijf overnachten. Morgen overdag ga ik met Agus op pad, die gedachte maakt me gelukkig weer vrolijk. Omdat ik een klein momentje had dat ik naar huis verlangde, heb ik als avondeten een frikandel speciaal genuttigd.

Hopelijk gaat m'n mobiel normaal doen en beleef ik na een minder dagje morgen weer een hoop leuks. Ondanks dat het backpacken allemaal geweldig lijkt (en het dat meestal ook is), gaat het leven van een backpacker niet altijd over rozen. Even een kleine dip, maar gelukkig van korte duur. Het besef is er aldoor al snel dat het een erg mooie en bijzondere tijd is!

Foto’s