Dag 168. Thuis

10 augustus 2016 - Venhuizen, Nederland

Gister moest ik nog 3 uur wachten voor het vliegtuig de lucht in ging. Normaal zou ik tien voor twee vliegen. Door een kleine vertraging werd dit half 3. Het wachten was gelukkig voorbij voordat ik het wist. De wifi werkte goed, altijd fijn als je niks te doen hebt. In het vliegtuig zat ik naast een gezellige jongen. Een half Molukse Rotterdammer met de onverwachte naam Wim. Na een praatje te hebben gemaakt en een maaltijd met kip noodles te hebben gegeten ging ik film kijken.

Tijdens het film kijken viel ik de hele tijd weg. Normaal kan doe ik geen oog dicht in het vliegtuig. Maar doordat ik de nacht ervoor al niet geslapen had, lukte het dit keer wel. Ik heb ruim 7 uur geslapen en werd drie uur voordat we zouden landen weer wakker. Nadat ik wakker werd ben ik opnieuw een film gaan kijken. Deze film kon ik wel prima volgen. Met een pauze er tussendoor voor een ontbijtje (weer kip noodles), duurde de vlucht toen de film af was nog maar een uurtje.

Een uurtje is voor mij tegenwoordig tien minuten. De vliegreis was perfect verlopen. Na even wachten op m'n backpack was ik klaar om naar huis te gaan. Ik werd warm onthaald door het hele gezin en oma. Een groot spandoek en een hoop blije gezichten. Eenmaal thuis was er een taart met een mooie reisfoto erop afgebeeld en arriveerde opa ook om even een koppie te doen.

Niet veel later kwam de buurvrouw met haar vier maanden oude dochtertje die meteen verliefd op me was ook op bezoek. En twee neven die hard aan het werk waren hadden ook wel trek in een taartje. Een erg gezellige boel, het voelde alsof ik niet weg ben geweest. De vlag hing uit en het spandoek werd op de muur gehangen. Na een kopje koffie en een taartje gooide ik m'n backpack in de was en gingen we lunchen.

Het was erg fijn om weer eens een broodje hagelslag te nuttigen. Na het eten ben ik een rondje door de schuur gelopen om weer even te wennen aan de bollen geur. De rest van de middag heb ik op de bank gelegen met de Olympische spelen aan. Behalve een paar voetbal wedstrijden heb ik een half jaar geen tv gekeken. Erg fijn dat ik nu de Olympische spelen prima kan volgen.

Met het eten schoven Linda en Steven ook aan. M'n favoriete maaltijd was weer prima bereid. Na een half jaar eindelijk weer eens piepers gegeten. Na het eten ging ik met m'n kleine broertje even een balletje trappen. Binnen de kortste keren was ik uitgeput, snel maar even aan de conditie werken. Nu zit ik lekker in bad m'n aller laatste verslag te schrijven. Ik kan terug kijken op een fantastische reis!

Ongelofelijk veel beleefd, gezien, gedaan, gelachen, gefeest en handen vol nieuwe vrienden gemaakt. Maar ook met tegenslagen als auto problemen, een kapotte mobiel, bedbugs en een paar nachtjes ziekenhuis om moeten gaan. Een hoop geleerd en een stuk zelfstandiger geworden. De tijd is voorbij gevlogen. Ik heb er onwijs van genoten. Het was een onvergetelijke ervaring!

Foto’s