Dag 36. Afscheid
31 maart 2016 - Hamilton Hill, Australië
Gister kwamen we om kwart over 10 aan op onze bestemming. Na voor de laatste keer de camper te hebben omgetoverd tot slaapplek, was het tijd voor een vreugde vuur. Met z'n vieren eerst een hele hoop hout gesprokkeld zodat we rustig een tijdje konden blijven zitten.
Binnen de kortste keren hadden we een prachtig vuur. Onder het genot van een wijntje en een kaartspelletje kon onze avond niet meer stuk. Met z'n vieren teruggekeken op een fantastische tijd. Deze tijd heeft ons genoeg sterke verhalen voor om het kampvuur opgeleverd. Langs de weg staan zonder benzine, een tent die midden op de snelweg uitklapt, wakker gemaakt worden door de politie en nog veel meer gekkigheid. Ja, we hebben echt een top tijd gehad samen!
Zonder enige planning zijn we op de mooiste plekjes terecht gekomen en hebben we de gekste dingen beleefd. We kwamen al snel tot de conclusie dat we een hoop geluk hebben gehad, heel veel geluk.
Om half 4 vonden we het wel welletjes geweest. Ik heb een hoop bezorgde berichten gekregen over het spelen met vuur en gasflessen, maar maak jullie allen geen zorgen. We denken aldoor goed na voordat we iets doen en veiligheid gaat voorop!
Aangezien we nog twee gasflessen over hadden was het zonde van het geld vonden om deze zomaar weg te gooien, hadden we weinig keus. Aan het eind van de avond was het tijd om onze mooie reis knallend af te sluiten. We zijn op gepaste afstand gaan staan en hebben genoten van twee hele mooie ontploffingen.
Vervolgens zijn we lekker gaan slapen. Het was na een warme dag onwijs koud geworden. De sweaters bleven aan in bed. Een rare gewaarwording in het warme Australië.
We hadden om 9 uur de wekker gezet. Vandaag moest de camper worden ingeleverd, aangezien het een grote zwijnenstal was moesten we deze eerst nog even uitmesten. Tijdens het opruimen kwam er weer eens iemand langs om te zeggen dat we op een illegale overnachtingsplek stonden en dat we op deze plek ook geen kampvuur mochten maken. Toen we zeiden dat we alles op zouden ruimen was er gelukkig niks aan de hand. De eerste drie weken hadden we nergens last van en vond iedereen alles wat we deden alleen maar leuk, maar in de omgeving van Perth zijn de mensen blijkbaar een stuk moeilijker.
Na dik een uur schoonmaken was alles weer spik en span. Om half 11 reden we weg. Na een bezoek aan de KFC om te brunchen, reden we door naar Fremantle. In Fremantle was het hostel van Jesse en Jildert. Om half 1 scheidde onze wegen en reden Duncan en ik door naar Perth om de camper af te leveren.
Om kwart over 1 kwamen we aan bij de camperverhuur. Het was nog een tijdje spannend of dit ging lukken, aangezien het lichtje dat aangaf dat we moesten tanken al erg lang brandde. We hadden het weer eens perfect uitgekiemt, geen enkele liter te veel getankt.
Ondanks dat wij erg trots waren op onze schone camper, vonden ze het bij de camperverhuur niet schoon genoeg. We moesten hem blijkbaar schoner terugbrengen dan dat we hem gekregen hadden. We kregen het adres van een wasstraat en zijn hier lekker gaan boenen. Eerst de buitenkant gewassen en vervolgens de binnenkant uitgezogen. Zo trots als een pauw kwamen we weer bij de camperverhuur terug, zo schoon was ie nog nooit geweest.
Na een zwaar afscheid van de camper konden we om half 3 eindelijk naar ons hostel. We moesten met de trein naar het centrum en vanaf daar was het nog maar ruim een kilometer lopen. Aangezien we arme backpackers zijn en het centraal station maar een paar haltes verder was, was betalen overbodig. Toen we het station in Perth uitliepen stonden er twee mannen de kaartjes te controleren. De ouderwetse truc gebruikt en gezegd dat we ons kaartje al weg hadden gegooit. Met onze hele inboedel bij ons geloofde ze ons niets wetende toeristen gelukkig.
Met onze hele inboedel lopen was geen pretje. Ook al was het maar een kwartiertje lopen was het toch te aantrekkelijk om een taxi aan te houden. Lopen met zware tassen in de brandende zon is niet leuk.
Om kwart over 3 kwamen we aan in ons hostel. Een Nederlandse receptioniste verwelkomde ons en leidde ons rond. Een knus hostel op steenworp afstand van het centrum.
Na vier weken in een camper te hebben geleefd gooide we eerst maar eens alle vieze kleren in de was. Tijdens het wachten zijn we een potje gaan poolen en vervolgens op bed gaan liggen. Ik begon hier alvast met het schrijven van m'n blog, Duncan viel al snel als een blok in slaap.
Om 6 uur maar eens naar de was gegaan en de inhoud naar de droger verplaatst. Net als de vorige keer was één keer drogen niet voldoende en moest er een tweede ronde aan te pas komen.
Na een paar uur chillen kregen we honger en zijn we de hort op gegaan. Aangezien we beide erg moe waren en geen zin hadden om ver te lopen was de eerste de beste eettent onze plek om te gaan avondeten, Domino's pizza. Na een klein biertje te hebben gedaan met een paar kamergenootjes was het tijd om te gaan slapen.
Na vier weken in een stinkende camper met weinig ruimte te hebben geslapen is een knap bed in een hostel een droom die uitkomt. Er valt heel wat slaap in te halen. Lekker de oogjes dichtknijpen en ze voorlopig niet meer open doen.
Binnen de kortste keren hadden we een prachtig vuur. Onder het genot van een wijntje en een kaartspelletje kon onze avond niet meer stuk. Met z'n vieren teruggekeken op een fantastische tijd. Deze tijd heeft ons genoeg sterke verhalen voor om het kampvuur opgeleverd. Langs de weg staan zonder benzine, een tent die midden op de snelweg uitklapt, wakker gemaakt worden door de politie en nog veel meer gekkigheid. Ja, we hebben echt een top tijd gehad samen!
Zonder enige planning zijn we op de mooiste plekjes terecht gekomen en hebben we de gekste dingen beleefd. We kwamen al snel tot de conclusie dat we een hoop geluk hebben gehad, heel veel geluk.
Om half 4 vonden we het wel welletjes geweest. Ik heb een hoop bezorgde berichten gekregen over het spelen met vuur en gasflessen, maar maak jullie allen geen zorgen. We denken aldoor goed na voordat we iets doen en veiligheid gaat voorop!
Aangezien we nog twee gasflessen over hadden was het zonde van het geld vonden om deze zomaar weg te gooien, hadden we weinig keus. Aan het eind van de avond was het tijd om onze mooie reis knallend af te sluiten. We zijn op gepaste afstand gaan staan en hebben genoten van twee hele mooie ontploffingen.
Vervolgens zijn we lekker gaan slapen. Het was na een warme dag onwijs koud geworden. De sweaters bleven aan in bed. Een rare gewaarwording in het warme Australië.
We hadden om 9 uur de wekker gezet. Vandaag moest de camper worden ingeleverd, aangezien het een grote zwijnenstal was moesten we deze eerst nog even uitmesten. Tijdens het opruimen kwam er weer eens iemand langs om te zeggen dat we op een illegale overnachtingsplek stonden en dat we op deze plek ook geen kampvuur mochten maken. Toen we zeiden dat we alles op zouden ruimen was er gelukkig niks aan de hand. De eerste drie weken hadden we nergens last van en vond iedereen alles wat we deden alleen maar leuk, maar in de omgeving van Perth zijn de mensen blijkbaar een stuk moeilijker.
Na dik een uur schoonmaken was alles weer spik en span. Om half 11 reden we weg. Na een bezoek aan de KFC om te brunchen, reden we door naar Fremantle. In Fremantle was het hostel van Jesse en Jildert. Om half 1 scheidde onze wegen en reden Duncan en ik door naar Perth om de camper af te leveren.
Om kwart over 1 kwamen we aan bij de camperverhuur. Het was nog een tijdje spannend of dit ging lukken, aangezien het lichtje dat aangaf dat we moesten tanken al erg lang brandde. We hadden het weer eens perfect uitgekiemt, geen enkele liter te veel getankt.
Ondanks dat wij erg trots waren op onze schone camper, vonden ze het bij de camperverhuur niet schoon genoeg. We moesten hem blijkbaar schoner terugbrengen dan dat we hem gekregen hadden. We kregen het adres van een wasstraat en zijn hier lekker gaan boenen. Eerst de buitenkant gewassen en vervolgens de binnenkant uitgezogen. Zo trots als een pauw kwamen we weer bij de camperverhuur terug, zo schoon was ie nog nooit geweest.
Na een zwaar afscheid van de camper konden we om half 3 eindelijk naar ons hostel. We moesten met de trein naar het centrum en vanaf daar was het nog maar ruim een kilometer lopen. Aangezien we arme backpackers zijn en het centraal station maar een paar haltes verder was, was betalen overbodig. Toen we het station in Perth uitliepen stonden er twee mannen de kaartjes te controleren. De ouderwetse truc gebruikt en gezegd dat we ons kaartje al weg hadden gegooit. Met onze hele inboedel bij ons geloofde ze ons niets wetende toeristen gelukkig.
Met onze hele inboedel lopen was geen pretje. Ook al was het maar een kwartiertje lopen was het toch te aantrekkelijk om een taxi aan te houden. Lopen met zware tassen in de brandende zon is niet leuk.
Om kwart over 3 kwamen we aan in ons hostel. Een Nederlandse receptioniste verwelkomde ons en leidde ons rond. Een knus hostel op steenworp afstand van het centrum.
Na vier weken in een camper te hebben geleefd gooide we eerst maar eens alle vieze kleren in de was. Tijdens het wachten zijn we een potje gaan poolen en vervolgens op bed gaan liggen. Ik begon hier alvast met het schrijven van m'n blog, Duncan viel al snel als een blok in slaap.
Om 6 uur maar eens naar de was gegaan en de inhoud naar de droger verplaatst. Net als de vorige keer was één keer drogen niet voldoende en moest er een tweede ronde aan te pas komen.
Na een paar uur chillen kregen we honger en zijn we de hort op gegaan. Aangezien we beide erg moe waren en geen zin hadden om ver te lopen was de eerste de beste eettent onze plek om te gaan avondeten, Domino's pizza. Na een klein biertje te hebben gedaan met een paar kamergenootjes was het tijd om te gaan slapen.
Na vier weken in een stinkende camper met weinig ruimte te hebben geslapen is een knap bed in een hostel een droom die uitkomt. Er valt heel wat slaap in te halen. Lekker de oogjes dichtknijpen en ze voorlopig niet meer open doen.
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
