Dag 48. Onderhandelen als een baas

Gister zo verstandig geweest om niet uit te gaan en vroeg m'n bed op te zoeken. M'n bed had ik vroeg gevonden, alleen het slapen lukte niet. Ik denk dat ik nog in m'n stap ritme zit en daarom niet vroeg tot slaap kon komen.

Aangezien ik niet kon slapen werd het wel weer eens tijd om contact met het thuisfront op te nemen. Even de kamer uitgelopen en opa en oma gebeld. Erg leuk om hun stemmen weer even te horen en om te horen hoe goed het met ze gaat en hoe blij ze zijn!

Toen ik de kamer weer in wilde bleek ik m'n pasje vergeten te zijn. Er was nog een andere kamergenoot maar die hoorde niet dat ik op de deur klopte. De receptie was al dicht. Het werd wachten op kamergenoten die terug kwamen van het stappen. Na nog een aantal keer op de deur te hebben gebonkt werd er uiteindelijk open gedaan, gelukkig maar.

Weer op bed terug kon ik nog steeds niet slapen. Wanneer je niet kan slapen ga je over dingen nadenken. Dit was het moment dat ik mezelf voor het eerst tegen kwam. Na weer een gezellig gesprek met het thuisfront besefte ik hoe goed ik het thuis wel niet heb. Ook besefte ik hoe mooie tijd ik hier heb, nog geen moment spijt gehad van de keuze om te gaan reizen. Elke dag is weer een feestje. Tijdens al het denken pinkte ik zomaar even een traantje weg.

Na lange tijd eindelijk in slaap gevallen. Tom kwam alweer terug van het stappen, m'n ritme gaat blijkbaat dus nog even hetzelfde door.

Vanmorgen om kwart voor 1 wakker geworden. Even langs de supermarkt geweest en ontbeten. Vervolgens met Catho en Pieter naar een reisbureau gegaan. De oostkust is erg toeristisch. Om de mooie te plekken te kunnen zien moet je al ruim van te voren de tours boeken, je kunt niet zomaar overal heen rijden. Dit betekende zowaar dat er heel veel gepland moest worden, gelukkig werd dit voor ons gedaan.

Een vriendin van Catho heef de oostkust al gedaan en had precies opgeschreven wat we moesten zien en wat ze daar kwijt voor was. Wij zijn bij een ander reisbureau naar binnen gegaan zodat we dit goed konden gebruiken als onderhandelingsmateriaal.

We hadden allen dezelfde ideeën en willen zoveel mogelijk zien. Snorkelen in het Great Barrier Reef, een paar dagen Magnetic Island, een aantal dagen Withsundays en een bezoek aan Fraser Island. Alle tours (behalve het snorkelen) zijn meerdaags en all in clusief.

Qua prijs kwamen we op 1200 dollar uit. De vriendin van Catho had alles bij elkaar ook geboekt voor 1200 dollar, maar die had er ook nog een buspas bij. We vertelde dat zij 1100 dollar had vetaald voor haar hele trip, maar dan bij een andere organisatie. Eerst werd ons gemeld dat dat kwam omdat ze met z'n vijven hadden geboekt en daardoor veel meer korting kregen. Al snel merkte we dat er wel wat van de prijs af te halen was.

We zaten er al ruim anderhalf uur. We werden top geholpen en kregen elke keer veel opties waaruit we konden kiezen. Al snel zaten we op 1100 dollar, hier waren we nog niet tevreden mee. Toen we op 1050 dollar zaten en we dit niet goed genoeg vonden ging de gene die ons hielp naar de manager, die kon misschien voor iets speciaals zorgen.

Na veel overleg kregen we een extra pakket van 3 dagen gratis aangeboden, normaal kost dit 190 dollar. Dit mocht de manger 1 keer per maand doen, dat zei hij tenminste. Met de telefoontjes bij de hand konden we zelf ook een hoop opzoeken en kijken wat de reviews waren. Alles zag er heel erg goed uit. Normaal zou alles bij elkaar 1390 dollar kosten. Wij liepen na ruim twee en half uur uiteindelijk dik tevreden naar buiten met een bedrag van 1050 dollar minder.

Na even uitrusten en een hapje eten zijn we naar de Kmart gegaan. Hier hebben we alle kampeerspullen en benodigdheden gekocht. Na weer een graai uit de portefeuille te hebben gedaan kan het feest nu echt beginnen.

Overmorgen gaan we snorkelen. Aangezien we in Cairns worden opgehaald en er weinig kampeerplaatsen zijn in de omgeving, hebben we besloten om nog twee nachtjes extra in het hostel te blijven. In het hostel voel ik me al meer dan thuis, hier nog even blijven is zeker geen straf.

Na een lange dag een hoop regelen hadden Pieter en ik erge trek in een vette hap gekregen. Na de eerste twee keer dönner eten in Sydney heb ik het daarna niet meer aangedurfd. 50 meter naast het hostel zat een dönnerzaak die er erg goed uitzag. Na deze een week lang genegeerd te hebben werd het wel eens tijd om mijn dönner fobie in Australië de baas te worden. Geen moment spijt van gehad, overheerlijk gegeten.

Net even lekker gedoucht en nu op bed aan het liggen. Pieter en Tom gaan uit vanavond. Ik zet de wekker op 11 uur, dan zal ik even bekijken of het wijs is om mee te gaan.

Een hele hoop gepland en onderhandeld als een baas, een prima dagje!