Dag 139. Ziekjes
12 juli 2016 - Sydney, Australië
Ondanks dat ik gesloopt en onwijs moe was, heb ik vannacht onwijs slecht geslapen. Ik ging er om 8 uur in en na een romillige nacht kon ik in de morgen na achten al niet meer slapen. Ik heb geen idee of de bedden al kleiner worden, of dat ik al groter word. De laatste weken kan ik nergens meer languit liggen en vandaag stootte ik zelfs m'n hoofd toen ik de deur door wilde lopen.
Ondanks dat ik geen honger had ben ik even naar de supermarkt gelopen om een ontbijtje te scoren. Na een wandeling van een paar honderd meter was ik al gesloopt. Ik ben aardig verkouden en heb het op het ene moment onwijs warm en op het andere moment erg koud. Maarja, beter nu dan op het moment dat ik écht aan het reizen ben. Ik kan al aardig plannen.
Na een banaan met pijn en moeite naar binnen te hebben gewerkt, heb ik m'n appel nog even links laten liggen. Vervolgens heb ik twee nachten bij geboekt, m'n laatste twee nachten in Australië. Vanwege het bijboeken moest ik m'n kamer verlaten en kreeg ik een nieuw bedje toegewezen. Ook deze was te klein, maar toch had ik geen zin om hem te verlaten.
Ik heb de hele dag op bed en op de bank gelegen. Om 1 uur voelde ik me ietsjes beter en heb ik een broodje gegeten, in de avond nog een bak aardbeien yoghurt naar binnen gelepeld en voor ik het wist was de dag voorbij. Nog even een paracetamol gegeten om vervolgens weer op tijd te gaan slapen.
Het kan niet altijd feest zijn, hopelijk heb ik morgen weer wat meer energie!
Ondanks dat ik geen honger had ben ik even naar de supermarkt gelopen om een ontbijtje te scoren. Na een wandeling van een paar honderd meter was ik al gesloopt. Ik ben aardig verkouden en heb het op het ene moment onwijs warm en op het andere moment erg koud. Maarja, beter nu dan op het moment dat ik écht aan het reizen ben. Ik kan al aardig plannen.
Na een banaan met pijn en moeite naar binnen te hebben gewerkt, heb ik m'n appel nog even links laten liggen. Vervolgens heb ik twee nachten bij geboekt, m'n laatste twee nachten in Australië. Vanwege het bijboeken moest ik m'n kamer verlaten en kreeg ik een nieuw bedje toegewezen. Ook deze was te klein, maar toch had ik geen zin om hem te verlaten.
Ik heb de hele dag op bed en op de bank gelegen. Om 1 uur voelde ik me ietsjes beter en heb ik een broodje gegeten, in de avond nog een bak aardbeien yoghurt naar binnen gelepeld en voor ik het wist was de dag voorbij. Nog even een paracetamol gegeten om vervolgens weer op tijd te gaan slapen.
Het kan niet altijd feest zijn, hopelijk heb ik morgen weer wat meer energie!
