Dag 143. Keelontsteking

Na gister weer op tijd naar bed te zijn gegaan, werd ik om 12 uur in de nacht wakker met de gedachte dat het al ochtend was. Tja, ik kan wel zeggen dat me ritme totaal in de war is. Wanneer je ongelofelijke keelpijn hebt en de ventilator zijn wind op je gezicht uit staat te blazen, is dit alles behalve een pretje. Helaas moet je hiermee dealen als er nog 6 andere op je kamer slapen.

Voor de rest voelde ik me vanmorgen wel aardig. Ik ging om kwart voor 9 uit bed om even een ontbijtje te scoren. Na deze half te hebben opgegeten en met de andere helft iemand anders blij te hebben gemaakt, ging ik weer even naar m'n kamer. Oké, ik voelde me toch nog alles behalve goed. Toen ik eenmaal weer op bed lag kon ik nergens anders aan denken.

Behalve keelpijn en koorts kreeg ik ook nog eens hoofdpijn. Ze waren in de kamer onder die van mij aan het verbouwen. Het leek net of al het geboor en de hamer slagen een meter naast me waren. Ik at continu keelsnoepjes om de pijn wat te proberen te verzachten. Na wat Google werk zag ik al snel dat ik alle symptomen van keelontsteking heb.

Er stond dat dit in een paar dagen vanzelf over moest gaan. Toen ik in de spiegel keek zag het er wel heel slecht uit. En dat ik zelfs al pijn had zonder ook maar iets te doen, is ook geen goed teken. De dokter zat op 2,3 kilometer afstand en was tot half 7 open. Ik ging er met de tuk tuk heen, dit was achteraf een slecht idee. Ondanks dat het maar ruim twee kilometer was, duurde het een uur voordat we er waren.

Tussendoor begon het nog keihard te regenen en onweren ook. Toen we eindelijk bij het ziekenhuis aankwamen ging m'n taxichauffeur een zielig praatje houden dat hij niet genoeg wisselgeld had en dat z'n familie zo niet kon leven. Gelukkig kon ik geld wisselen bij de supermarkt en heb ik deze arme stakker geen cent te veel betaald.

Hij had me ook nog eens op de verkeerde plek gebracht, dit ziekenhuis kon me helaas niet helpen. Gelukkig zat de goede plek op een paar minuten lopen. Eenmaal daar aangenomen te zijn stonden alle bordjes op open, maar was het licht uit en de deur gesloten. Na wat rond te hebben gevraagd bleken ze in tegenstelling tot op de website gesloten te zijn. Dit zag ik later overigens ook op de bordjes voor de deur. Wat een tegenvaller.

Ik ben even een ijsje gaan eten en heb vervolgens de scooter taxi naar m'n hostel genomen. Dit was vele malen sneller en voor dezelfde prijs. Terug bij het hostel viel ik op m'n bed neer en schreef ik snel even m'n blog, echt een ramp op zulke dagen. Ik heb m'n tandjes gepoetst en ben languit op bed gaan liggen. Weer helemaal niks uitvoeren en proberen uit te zieken.

Voor de gevoelige kijker: er staat een ranzige foto tussen de foto's van vandaag, van m'n dramatische keel.