Dag 39. Rottnest Island
3 april 2016 - Perth, Australië
Gisteravond heb ik om half 9 m'n backpack gepakt en ben ik lekker gaan slapen. Vanmorgen ging de wekker om half 6. Wakker worden, uitchecken en de bus in. Wel weer even wennen om zo vroeg de dag te beginnen
Na het huren van een fiets en een snorkelset vaarden we er om half 8 vandoor. Drie kwartier later kwamen we aan op onze bestemming. Onderweg fijn kunnen genieten van hilarische films van Mister Bean.
Op het eiland aangekomen was het al heel erg aangenaam weer. Na een stukje fietsen doken we om 9 uur voor de eerste keer het water in om te snorkelen. Henrietta rocks, een mooie plek met een wrak van een schip in het water. Qua vissen waren er genoeg te zien, maar het waren maar een paar soorten. Het is wel even gek opkijken wanneer er opeens een vis van een meter voor je zwemt.
Na een tijdje snorkelen zijn we weer doorgefietst. Na een paar kilometer was er weer een snorkelplek. Behalve heel veel waterplanten was er weinig levends te zien. Het was allemaal onwijs mooi, maar qua vissen niet heel spectaculair.
Op een picknickplaats voor het strand waren een hoop Quokka's te zien. Quokka's zijn gekke beestjes die in heel Australië alleen op Rottnest Island te zien zijn. Een soort mengelmoes tussen een kangoeroe, een hamster en een rat. De beestjes zijn erg tam en duiken net als aapjes in alle tassen en zakken opzoek naar eten. Na zelf een banaan te hebben gegeten waren ze gelukkig erg tevreden met de schil.
Toen we weer wegreden hadden we allebei een touwtje tussen de ketting en kwamen we niet meer vooruit. De snorkelset zat in een zak met een touw om de zak dicht te doen. We hadden de set achterop en tijdens het wegrijden was dit blijkbaar tussen de ketting komen te zitten, lekker onhandig weer. Na wat geklooi hebben we de touwtjes kunnen verwijderen en konden we weer door.
Om kwart voor 11 kwamen we bij Salmon Bay aan, weer een leuk plekje om te snorkelen. Ongelofelijk hoe kraak helder het was, net als op het hele eiland. Na veel zalmen gespot te hebben en te hebben genoten van de omgeving gingen we weer door.
We kregen het ondertussen al erg zwaar. Met een temperatuur van 30 graden en een landschap met alleen maar bergen was het fietsen niet zo gemakkelijk als in Nederland. Heerlijk om af en toe het water in te kunnen duiken om even af te koelen. Uitrusten was er niet bij, flipperen was ook erg vermoeiend. Gelukkig was het het allemaal meer dan waard!
Om half 1 waren we flink uitgeput en hadden we wel een chipje verdiend. Even wezen lekker relaxen op het strand en een duik genomen zonder te snorkelen. Ruim een half uur later gingen we weer door.
We hadden ondertussen een klein gedeelte afgesneden. Dit was een gedeelte waar je 5 kilometer heen en terug moest fietsen, een onnodige fysieke uitputtingsslag. Nog één keer het water inggegaan om te snorkelen en vervolgens naar het punt gereden waar we aan kwamen met de boot.
Na 7 uur fietsen in de bergen met snorkelpauzes tussendoor, kwamen we om half 3 weer uitgeput aan op de locatie waar we begonnen. Na een hele sportieve rit hadden we erge honger gekregen en trakteerde we onszelf op een gezond broodje bij de Subway.
Twee uur lang lekker op het gras in de schaduw gelegen en uitgerust tot de boot kwam. Om half 6 zaten we weer in de bus en om half 7 waren we terug in het hostel.
In het hostel de vliegtickets uitgeprint en even lekker gedoucht. Hierna even een pizza gegeten bij het restaurant naast ons hostel. Om kwart over 8 hadden we via Uber onze taxi naar het vliegveld, dit scheelde ons een hoop geld.
Om 20:45 uur was ik op het vliegveld en nam ik afscheid van m'n laatst overgebleven vriend Duncan. Nu was ik voor het eerst in m'n leven echt helemaal op mezelf aangewezen.
Netjes zoals vermeld was ik 3 uur van te voren aanwezig. Ik ben op de grond tegen een muur aan gaan zitten om gebruik te kunnen maken van een stopcontact, zo kon ik lekker de hele tijd op m'n mobiel spelen en ging het wachten erg snel.
Bij het inchecken ontweek ik de rij en was ik meteen aan de beurt. Helaas bleek het dat ik geen bagage had bijgeboekt, gelukkig was dit in ruil voor 50 dollar nog wel mogelijk. Bij de douane bleek dat ik m'n zonnebrand nog in m'n tas had zitten, zonde nadat ik hem gister nieuw had gekocht. Voor de rest ging alles erg soepel.
Het is 23:50. Ik zit in het vliegtuig naast een moeder met twee jonge kinderen en zonder beenruimte. Tijd om op te stijgen, hopelijk kan ik wat slaap meepikken, op naar Cairns!
Na het huren van een fiets en een snorkelset vaarden we er om half 8 vandoor. Drie kwartier later kwamen we aan op onze bestemming. Onderweg fijn kunnen genieten van hilarische films van Mister Bean.
Op het eiland aangekomen was het al heel erg aangenaam weer. Na een stukje fietsen doken we om 9 uur voor de eerste keer het water in om te snorkelen. Henrietta rocks, een mooie plek met een wrak van een schip in het water. Qua vissen waren er genoeg te zien, maar het waren maar een paar soorten. Het is wel even gek opkijken wanneer er opeens een vis van een meter voor je zwemt.
Na een tijdje snorkelen zijn we weer doorgefietst. Na een paar kilometer was er weer een snorkelplek. Behalve heel veel waterplanten was er weinig levends te zien. Het was allemaal onwijs mooi, maar qua vissen niet heel spectaculair.
Op een picknickplaats voor het strand waren een hoop Quokka's te zien. Quokka's zijn gekke beestjes die in heel Australië alleen op Rottnest Island te zien zijn. Een soort mengelmoes tussen een kangoeroe, een hamster en een rat. De beestjes zijn erg tam en duiken net als aapjes in alle tassen en zakken opzoek naar eten. Na zelf een banaan te hebben gegeten waren ze gelukkig erg tevreden met de schil.
Toen we weer wegreden hadden we allebei een touwtje tussen de ketting en kwamen we niet meer vooruit. De snorkelset zat in een zak met een touw om de zak dicht te doen. We hadden de set achterop en tijdens het wegrijden was dit blijkbaar tussen de ketting komen te zitten, lekker onhandig weer. Na wat geklooi hebben we de touwtjes kunnen verwijderen en konden we weer door.
Om kwart voor 11 kwamen we bij Salmon Bay aan, weer een leuk plekje om te snorkelen. Ongelofelijk hoe kraak helder het was, net als op het hele eiland. Na veel zalmen gespot te hebben en te hebben genoten van de omgeving gingen we weer door.
We kregen het ondertussen al erg zwaar. Met een temperatuur van 30 graden en een landschap met alleen maar bergen was het fietsen niet zo gemakkelijk als in Nederland. Heerlijk om af en toe het water in te kunnen duiken om even af te koelen. Uitrusten was er niet bij, flipperen was ook erg vermoeiend. Gelukkig was het het allemaal meer dan waard!
Om half 1 waren we flink uitgeput en hadden we wel een chipje verdiend. Even wezen lekker relaxen op het strand en een duik genomen zonder te snorkelen. Ruim een half uur later gingen we weer door.
We hadden ondertussen een klein gedeelte afgesneden. Dit was een gedeelte waar je 5 kilometer heen en terug moest fietsen, een onnodige fysieke uitputtingsslag. Nog één keer het water inggegaan om te snorkelen en vervolgens naar het punt gereden waar we aan kwamen met de boot.
Na 7 uur fietsen in de bergen met snorkelpauzes tussendoor, kwamen we om half 3 weer uitgeput aan op de locatie waar we begonnen. Na een hele sportieve rit hadden we erge honger gekregen en trakteerde we onszelf op een gezond broodje bij de Subway.
Twee uur lang lekker op het gras in de schaduw gelegen en uitgerust tot de boot kwam. Om half 6 zaten we weer in de bus en om half 7 waren we terug in het hostel.
In het hostel de vliegtickets uitgeprint en even lekker gedoucht. Hierna even een pizza gegeten bij het restaurant naast ons hostel. Om kwart over 8 hadden we via Uber onze taxi naar het vliegveld, dit scheelde ons een hoop geld.
Om 20:45 uur was ik op het vliegveld en nam ik afscheid van m'n laatst overgebleven vriend Duncan. Nu was ik voor het eerst in m'n leven echt helemaal op mezelf aangewezen.
Netjes zoals vermeld was ik 3 uur van te voren aanwezig. Ik ben op de grond tegen een muur aan gaan zitten om gebruik te kunnen maken van een stopcontact, zo kon ik lekker de hele tijd op m'n mobiel spelen en ging het wachten erg snel.
Bij het inchecken ontweek ik de rij en was ik meteen aan de beurt. Helaas bleek het dat ik geen bagage had bijgeboekt, gelukkig was dit in ruil voor 50 dollar nog wel mogelijk. Bij de douane bleek dat ik m'n zonnebrand nog in m'n tas had zitten, zonde nadat ik hem gister nieuw had gekocht. Voor de rest ging alles erg soepel.
Het is 23:50. Ik zit in het vliegtuig naast een moeder met twee jonge kinderen en zonder beenruimte. Tijd om op te stijgen, hopelijk kan ik wat slaap meepikken, op naar Cairns!
