Dag 76. Skydive
10 mei 2016 - Byron Bay, Australië
Vandaag was een dag waar ik al jaren naar uit heb gekeken. Iedereen heeft wel iets voor wat hij of zij een keer wil doen in het leven, bij mij was dit skydiven. Uit een vliegtuig springen en vrij in de lucht hangen. Iets wat je in Nederland niet zomaar even zou doen. Maar nu ik hier ben en alles doe waar ik zin in heb, was het een geschikt moment om vandaag een sprong te wagen.
Om half 7 ging de wekker. Veel te vroeg eigenlijk, maar ik wilde de bus niet missen. Even een douche genomen en wat gegeten, daarna naar de bus gelopen. Om kwart voor 8 ging de bus en om kwart over 8 was ik op de plek waar de skydive plaats vond.
Ik was niet de enige die een sprong ging wagen. Door een hoop Chinezen die er niks van snapte, had ik me na lang in de rij te hebben gestaan pas om 9 uur ingecheckt. Hierna moest ik wachten tot m'n naam omgeroepen werd.
Na een uur wachten was het eindelijk zo ver. Mijn naam werd om geroepen en ik mocht me gaan omkleden. We kregen een korte uitleg hoe we moesten springen en hoe we moesten landen. Daarna maakte ik kennis met m'n spring partner. Tevens ook fotograaf en cameraman. De beste man kwam net uit de lucht vallen. Hij kleedde zich snel om en ging met mij weer de lucht in.
We gingen met ongeveer 7 duo's het vliegtuig in. Het vliegen alleen was al erg mooi. Toen we eenmaal op 14000 voet (4267 meter) hingen, was het tijd om te springen. Ik mocht als tweede het vliegtuig uit. Ik gooide m'n benen buiten boord en een aantal seconde later hing ik in de lucht. Ik vloog met meer dan 200 kilometer per uur naar beden en genoot ondertussen van een prachtig uitzicht. Een ongelooflijk vette ervaring!
Toen ik weer met beide benen op de grond stond, zat ik nog vol adrenaline. Ook had ik last van m'n oren, maar dit nam ik voor lief. Na het wachten op de foto's en video en de andere mensen uit de bus, reden we om kwart 12 uur weer terug.
Terug bij het hostel hadden Pieter en Catho fietsen bemachtigd. Deze hadden ze bij ons hostel en ze mochten gratis gebruikt worden. Ik pakte ook een fiets en samen reden we een rondje. Na een rondje door het centrum te hebben gefietst gingen we een stuk omhoog, we gingen de Lighthouse walk doen. Het was een zwaar ritje in de warmte en onderweg vloog m'n ketting er ook nog eens af. Om half 2 waren we op het beginpunt van de wandeling.
Het was een zware en lange wandeling, maar gelukkig ook een mooie wandeling. Na een stuk lopen en een bezoek aan de vuurtoren kwamen we om half 4 vermoeid weer terug op de beginplek. Hier vandaan zijn we terug naar het hostel gefietst. In het hostel ben in m'n foto's en video van het skydiven gaan bekijken. Erg leuke foto's en een coole video, een leuke manier om ervan na te genieten.
Na even gerelaxed te hebben zijn we om 7 uur gaan eten. Een pizzatent gevonden die er prima uit zag. Ondanks dat de pizza's niet bijzonder groot waren kregen er hem alle drie niet op, waarschijnlijk omdat we allen erg moe zijn.
Morgen komt er een einde aan ons avontuur langs de oostkust. We rijden 800 kilometer naar Sydney. Hier ga ik weer naar het hostel waar ik m'n reis begon. En hier verkopen we als het goed is ook onze auto.
Om half 7 ging de wekker. Veel te vroeg eigenlijk, maar ik wilde de bus niet missen. Even een douche genomen en wat gegeten, daarna naar de bus gelopen. Om kwart voor 8 ging de bus en om kwart over 8 was ik op de plek waar de skydive plaats vond.
Ik was niet de enige die een sprong ging wagen. Door een hoop Chinezen die er niks van snapte, had ik me na lang in de rij te hebben gestaan pas om 9 uur ingecheckt. Hierna moest ik wachten tot m'n naam omgeroepen werd.
Na een uur wachten was het eindelijk zo ver. Mijn naam werd om geroepen en ik mocht me gaan omkleden. We kregen een korte uitleg hoe we moesten springen en hoe we moesten landen. Daarna maakte ik kennis met m'n spring partner. Tevens ook fotograaf en cameraman. De beste man kwam net uit de lucht vallen. Hij kleedde zich snel om en ging met mij weer de lucht in.
We gingen met ongeveer 7 duo's het vliegtuig in. Het vliegen alleen was al erg mooi. Toen we eenmaal op 14000 voet (4267 meter) hingen, was het tijd om te springen. Ik mocht als tweede het vliegtuig uit. Ik gooide m'n benen buiten boord en een aantal seconde later hing ik in de lucht. Ik vloog met meer dan 200 kilometer per uur naar beden en genoot ondertussen van een prachtig uitzicht. Een ongelooflijk vette ervaring!
Toen ik weer met beide benen op de grond stond, zat ik nog vol adrenaline. Ook had ik last van m'n oren, maar dit nam ik voor lief. Na het wachten op de foto's en video en de andere mensen uit de bus, reden we om kwart 12 uur weer terug.
Terug bij het hostel hadden Pieter en Catho fietsen bemachtigd. Deze hadden ze bij ons hostel en ze mochten gratis gebruikt worden. Ik pakte ook een fiets en samen reden we een rondje. Na een rondje door het centrum te hebben gefietst gingen we een stuk omhoog, we gingen de Lighthouse walk doen. Het was een zwaar ritje in de warmte en onderweg vloog m'n ketting er ook nog eens af. Om half 2 waren we op het beginpunt van de wandeling.
Het was een zware en lange wandeling, maar gelukkig ook een mooie wandeling. Na een stuk lopen en een bezoek aan de vuurtoren kwamen we om half 4 vermoeid weer terug op de beginplek. Hier vandaan zijn we terug naar het hostel gefietst. In het hostel ben in m'n foto's en video van het skydiven gaan bekijken. Erg leuke foto's en een coole video, een leuke manier om ervan na te genieten.
Na even gerelaxed te hebben zijn we om 7 uur gaan eten. Een pizzatent gevonden die er prima uit zag. Ondanks dat de pizza's niet bijzonder groot waren kregen er hem alle drie niet op, waarschijnlijk omdat we allen erg moe zijn.
Morgen komt er een einde aan ons avontuur langs de oostkust. We rijden 800 kilometer naar Sydney. Hier ga ik weer naar het hostel waar ik m'n reis begon. En hier verkopen we als het goed is ook onze auto.
