Dag 94. Spice Beach Club
28 mei 2016 - Lovina Beach, Indonesië
Gisteravond ben ik om 9 uur al gaan slapen. Vanacht was ik tussendoor wakker geworden van keiharde regen die ervoor zorgen dat er wat water de kamer in druppelde en op m'n hoofd terecht kwam. Ik was helemaal alleen, dus kon ik verplaatsen naar een bed waar geen drupels naar beneden kwamen. Vanmorgen vroeg schrok ik wakker van de hond die opeens m'n bed op kwam springen. Ze is tegen me aan gaan liggen en zo zijn we samen verder gaan slapen.
Toen ik op m'n mobiel keek (die gelukkig weer was opgeladen), had ik een bericht van Agus. Er bleven onverwachts een aantal gasten nog een nachtje in het hotel, hierdoor was het hotel vol geboekt en was het voor mij niet mogelijk om er te overnachten. Ik heb nog een nachtje extra in het hostel geboekt en afgesproken om morgen samen scooters te huren en rond te rijden om vervolgens in hotel Melamun te overnachten.
Toen ik na het ontbijt even de scooter pakte om geld te pinnen, rende de hond zelfs achter me aan. Na een paar dagen ben ik me thuis gaan voelen en kan de hond al niet meer zonder me. Normaal ben ik niet zo van de honden, maar dit was echt een super lief beestje.
Om 11 uur ging ik naar het strand. Toen ik onderweg een telefoon winkeltje zag heb ik even geïnformeerd wat er met m'n mobiel aan de hand was. Het ding waar de oplader in moet zat los, hierdoor moet m'n oplader op de millimeter nauwkeurig liggen om op te kunnen laden. Toen ik vroeg of ze het konden maken, knikte de man erg zelfverzekerd en zei hij dat het niet moeilijk was.
Het was toch wel een beetje spannend toen ik zag hoe ze m'n mobiel openmaakte en er mee om gingen, maar ze leken er wel verstand van te hebben. Tijdens het wachten kreeg ik een lekker kopje koffie. Na een tijdje werd ik toch wel een beetje zenuwachtig door de manier waarop ze m'n mobiel probeerde te maken. Ik ben even op en neer naar het hostel gelopen. Terug hoefde ik niet te lopen, een aardige Balinees gaf me een lift achter op zijn scooter.
Na ruim een uur gewacht te hebben bleek het dat ze m'n mobiel toch niet konden maken. De beste man gaf me de wereldse tip om hiervoor naar Jakarta te gaan. Toen ik een gesprek met hem wilde aan gaan pakte hij z'n mobiel er bij. Vanwege zijn slechte Engels, communiceerde we via Google translate op zijn mobiel. Boos worden had geen zin en in praten via Google translate had ik ook geen zin.
Na deze tegenslag ben ik naar het strand gegaan. Hier ben ik lekker op een bedje gaan liggen. Het was weer heerlijk weer. Lekker even genieten van de zon en nergens aan denken. Ik heb bij een hele mooie en luxe strandtent lekker een hapje gegeten. Aan deze mooie plek kon ik wel wennen.
Ik ben even terug gegaan naar het hostel om even te douchen. Hierna ben ik weer naar Spice Beach Club gegaan. De hele toko was omgetoverd met mooie lichtjes. Ik ben aan een tafel gaan zitten op het strand. Met een kaarsje erbij en later ook nog eens een hele goede live band, heb ik me hier prima vermaakt. Na een lekkere pasta bolognese en een paar biertjes ben ik na een gesprek met twee Nederlanders weer terug gekeerd naar het hostel.
Vanacht is het echt de laatste nacht op deze heerlijke plek. Ik slaap al met de hond, word al bij m'n naam genoemd en wanneer ik er ben begint de vijf jarige baby van de eigenaren telkens te lachen. Ik voel me hier helemaal thuis. Toch heb ik ook veel zin om morgen een dagje met Agus op te trekken en m'n reis te vervolgen.
Toen ik op m'n mobiel keek (die gelukkig weer was opgeladen), had ik een bericht van Agus. Er bleven onverwachts een aantal gasten nog een nachtje in het hotel, hierdoor was het hotel vol geboekt en was het voor mij niet mogelijk om er te overnachten. Ik heb nog een nachtje extra in het hostel geboekt en afgesproken om morgen samen scooters te huren en rond te rijden om vervolgens in hotel Melamun te overnachten.
Toen ik na het ontbijt even de scooter pakte om geld te pinnen, rende de hond zelfs achter me aan. Na een paar dagen ben ik me thuis gaan voelen en kan de hond al niet meer zonder me. Normaal ben ik niet zo van de honden, maar dit was echt een super lief beestje.
Om 11 uur ging ik naar het strand. Toen ik onderweg een telefoon winkeltje zag heb ik even geïnformeerd wat er met m'n mobiel aan de hand was. Het ding waar de oplader in moet zat los, hierdoor moet m'n oplader op de millimeter nauwkeurig liggen om op te kunnen laden. Toen ik vroeg of ze het konden maken, knikte de man erg zelfverzekerd en zei hij dat het niet moeilijk was.
Het was toch wel een beetje spannend toen ik zag hoe ze m'n mobiel openmaakte en er mee om gingen, maar ze leken er wel verstand van te hebben. Tijdens het wachten kreeg ik een lekker kopje koffie. Na een tijdje werd ik toch wel een beetje zenuwachtig door de manier waarop ze m'n mobiel probeerde te maken. Ik ben even op en neer naar het hostel gelopen. Terug hoefde ik niet te lopen, een aardige Balinees gaf me een lift achter op zijn scooter.
Na ruim een uur gewacht te hebben bleek het dat ze m'n mobiel toch niet konden maken. De beste man gaf me de wereldse tip om hiervoor naar Jakarta te gaan. Toen ik een gesprek met hem wilde aan gaan pakte hij z'n mobiel er bij. Vanwege zijn slechte Engels, communiceerde we via Google translate op zijn mobiel. Boos worden had geen zin en in praten via Google translate had ik ook geen zin.
Na deze tegenslag ben ik naar het strand gegaan. Hier ben ik lekker op een bedje gaan liggen. Het was weer heerlijk weer. Lekker even genieten van de zon en nergens aan denken. Ik heb bij een hele mooie en luxe strandtent lekker een hapje gegeten. Aan deze mooie plek kon ik wel wennen.
Ik ben even terug gegaan naar het hostel om even te douchen. Hierna ben ik weer naar Spice Beach Club gegaan. De hele toko was omgetoverd met mooie lichtjes. Ik ben aan een tafel gaan zitten op het strand. Met een kaarsje erbij en later ook nog eens een hele goede live band, heb ik me hier prima vermaakt. Na een lekkere pasta bolognese en een paar biertjes ben ik na een gesprek met twee Nederlanders weer terug gekeerd naar het hostel.
Vanacht is het echt de laatste nacht op deze heerlijke plek. Ik slaap al met de hond, word al bij m'n naam genoemd en wanneer ik er ben begint de vijf jarige baby van de eigenaren telkens te lachen. Ik voel me hier helemaal thuis. Toch heb ik ook veel zin om morgen een dagje met Agus op te trekken en m'n reis te vervolgen.
